Biszkopt
Biszkopt to przede wszystkim podstawowe ciasto na spody do tortów. Latem zaś stanowi delikatną bazę do ciast z różnorodnymi owocami, kremami i galaretką.
Ciasto biszkoptowe powstaje głównie na bazie jaj, mąki pszennej (najczęściej tzw. tortowej) i cukru. Swoją puszystość zawdzięcza głównie pęcherzykom powietrza, które wprowadzane są do niego w trakcie ubijania jajek. Istnieją również przepisy, które - prócz składników wymienionych na początku - zawierają także proszek do pieczenia oraz (zamiast części mąki pszennej) mąkę ziemniaczaną. Modyfikacje te służą przede wszystkim uzyskaniu bardziej delikatnej struktury ciasta. Biszkopt można również przygotować zarówno „na ciepło” - ubijając jajka z cukrem na parze, jak i „na zimno” - miksując podane w przepisie składniki bez ich wcześniejszej obróbki cieplnej. Co interesujące część przepisów mówi także o tym, aby po upieczeniu upuścić ciasto w brytfannie z niewielkiej wysokości na podłogę.
Aby biszkopt się udał należy także pamiętać o kilku zasadach. Po pierwsze najlepiej, aby poszczególne składniki - szczególnie jajka - miały temperaturę pokojową. Po drugie piana z białek powinna być ubita na bardzo sztywno - tak, aby po odwróceniu naczynia, w którym ją ubijaliśmy, nie wypadała oraz aby zrobiony w niej (na przykład nożem) ślad był wyraźny i nie zanikał. Po trzecie dodając do piany z białek żółtka i mąkę należy to robić ostrożnie, aby nie „wypuszczać” ubitego w białkach powietrza. Po czwarte wreszcie, należy wkładać biszkopt do piekarnika, który już osiągnął określoną w przepisie temperaturę.
Biszkopt, z łaciny bis coctus - oznacza „dwa razy/podwójnie pieczony”. Został on podobno wynaleziony w roku 1358 przez Pierra de Yenne, szefa kuchni hrabiego Sabaudii Amadeusza VI. Hrabia chciał ponoć zabłysnąć przed swoim suwerenem - Karolem IV Luksemburgiem, ciastem lekkim jak piórko i godnym cesarza. Hrabiemu co prawda nie udało się udobruchać zwierzchnika, ciasto jednak się przyjęło i do dziś jest chętnie przygotowywane na całym świecie.