;poprzedzającym m- (polskie mleko, angielskie milk, staroirlandzkie melg, łacińskie lac, greckie – w dopełniaczu – galaktos), ale to trochę mało, a ponadto istnieje od tej reguły wiele wyjątków, jak litewskie pienas. Brak wspólnego słowa na mleko u ludów niegdyś koczowniczych

Słodki przysmak wypiekany na Podlasiu, a zwłaszcza na Sejneńszczyźnie i Suwalszczyźnie, pochodzi z litewskiej tradycji kulinarnej. Na Litwie sposób jego przyrządzania jest przekazywany z pokolenia na pokolenie. Kiedyś mrowisko gościło jedynie na stołach biskupów i 

litewskich kniejach. Świadczy to jedynie o braku botanicznej erudycji naszego wieszcza. Buk owocuje dosyć późno. Orzeszki opadają z drzew zwykle w połowie października. Nie leżą zbyt długo na dnie lasu, bo są niezwykle atrakcyjnym pokarmem dla wielu zwierząt, szczególnie wiewiórek

decyzja o powstrzymaniu się od spożywania używek: alkoholu, herbaty, kawy, papierosów, oglądania telewizji czy uprawiania seksu; niektórzy decydują się na nietykanie jakiegokolwiek jedzenia - a bywa, że nawet napojów, w tym wody - przez np. cały dzień, ale tak czy inaczej jest to zawsze

chrust na mrowisko według receptur litewskich gospodyń. Ciasto mrowisko uzależnia, nie da się zjeść tylko troszeczkę. Przekonałem się o tym podróżując z kamerą i aparatem po Suwalszczyźnie, Podlasiu i Litwie. Szukałem starych receptur i mistrzów regionalnej kuchni. W okolicach

grochówki, którą Niemcewicz uraczył gości, i której zapach w chwili recytacji wieszcza snuł się po salonie. Starym wojakom widać nie wystarczała strawa duchowa, którą trzynastozgłoskowcem dostarczał im mistrz. Raczej można przypuszczać, że opisy bigosu litewskiego, chołodźca, zrazów, kapłonów czy barszczu

przekąski postne. Zaraz po północy goście kazali sobie podać kołduny litewskie w rosole, które były we wtorkowym menu (zawsze tu we wtorki były kołduny). Jesiotrem, jak z tego wynika, zakończono umowną Wigilię, a kołdunami rozpoczęto umowny pierwszy dzień świąt. Po kołdunach spożyto półmisek wędlin i